- - یالا بن، داری تلگراف می زنی؟!!
· آقای رئیس جمهور ... ده دقیقه قربان
+ ممنون
- - ممنون فوربز
رئیس جمهور : هی ، آدم نباید رئیس جمهور رو بزنه
- - آره می دونم
رئیس جمهور : دفعه بعد دخلتو میارم
- - آره مطمئنم همینطوره
Olympus has fallen
عذرخواهی مدیر مجله بخارا پس از توهین به زنان چادری
مدیرمسئول مجله بخارا که با انتشار شعری هتاکانه به زنان چادری توهین کرده بود، پس از اعتراض چند تن از فعالان فرهنگی و پادرمیانی وزارت ارشاد مجبور به عذرخواهی شد.
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس، سایت انقلاب نیوز نوشت: مجله بخارا به مدیریت علی دهباشی، در آخرین شماره خود و در قالب انتشار شعری از منصور اوجی به زنان چادری توهین کرد.
در این شعر، زنان چادری به استهزاء به کلاغ تشبیه شده‌اند. با توجه به تماسهایی که با معاونت مطبوعات وزارت ارشاد گرفته و از آنها برخورد فوری و قاطع با مدیر مسئول این نشریه (علی دهباشی) به صورت جدی مطالبه شد، وی طی نامه ای از بانوان محترم معتقد و باورمند به ارزشهای اسلامی عذرخواهی کرده است.
متن نامه:
«به نام خدا
نظر به این که طی چند روز اخیر مطالب و انتقاداتی به صورت های مختلف در برخی از سایت ها پیرامون شعری که چهار ماه قبل در مجله بخارا منتشر شده انعکاس یافته است، ضروری است بدین وسیله اینجانب به عنوان گرداننده مجله بخارا به صراحت بیان کنم که همواره از سالهای نوجوانی تا کنون نسبت به احترام و رعایت شعایر و ارزشهای اسلامی و اخلاقی پایبند بوده و سعی وافر داشته ام در مقالات بخارا این امر را رعایت کنم. لازم به توضیح نیست که بنده در دامن زنی محجبه و معتقد تربیت شده ام و بسیاری از اعضای خانواده ام از بانوان محجبه هستند. لذا عمیقاً از آنچه که به سهو و غفلت پیش آمده متأسفم. و از بانوان محترم معتقد و باورمند به ارزشهای اسلامی که از خوانندگان مجله بخارا هم هستند پوزش می خواهم. امید است دوستداران و معتقدان ارزش های اسلامی همواره ما را با تذکرات به موقع و مشفقانه یاری دهند و خداوند متعال در این ماه شریف و مبارک فرصت جبران عنایت فرماید.
علی دهباشی ـ پنج شنبه 27 تیرماه 1392»
پاسخ شاعر باشگاه خبرنگاران به شاعرنمای نشریه بخارا در توهین به بانوان چادری
باشگاه خبرنگاران/ بخارا داستان کوتاه و نمایش‌نامه هم چاپ می‌کند مقاله هم دارد، در کار سینما و سیاست و جامعه‌شناسی هم دخالت می‌کند و لابد با این اوصاف کم‌کم تصور می‌کنید که درباره یک بسته پرمحتوای علمی بحث می‌شود اما واقعیت چنین نیست.
کدام یک از مقالات بخارا در چند ساله اخیر چیزی غیر از تکرار مکررات کسالت‌آور بوده و کدام شعر، داستان یا نمایش‌نامه‌ی منتشر شده در آن مجله ذره‌ای و و بلکه کمتر از ذره ای حاوی ارزش زیبایی‌شناختی است؟ امروز دچار قحط المجله در عالم ادبیات هستیم و خبری از (سخن) و (یغما) ما و ... نیست و دراین بازار بی‌کالا خر مهره‌ای به نام بخارا می‌تواند خودش را مروارید قالب کند.
حال و هوای نشریه بخارا حال و هوای ادیب نمایان ورشکسته‌ای است که گرایشات فکری فرسوده‌ای داشتند و اکنون که بساط این نحله‌ی فکری در تمام دنیا جمع شده هنوز هم عده‌ای پیر‌و پاتال لایتغیر و رکودزده در آن نشریه مطالبشان را گرد هم می‌آورند و به بازار نشر می‌فرستند.
در آخرین شماره از این نشریه قطعه‌ای از "منصور اوجی" به چاپ رسیده که از نثر دانش‌آموزان دوره راهنمایی ضعیف‌تر است اما گوینده آن خودش را شاعر اسم داده و چرندی که گفته را شعر.
بخارا این قطعه را به چاپ رسانده و فکر کرده چنین کاری یعنی ساختار شکنی و ساختار‌شکنی یعنی روشنفکری و باسوادی!
توجه کنید؛
از جماعت زنان دلم گرفت
آن جماعت عظیم
روز جشن
صبح عید
یک کبوتر سفید بینشان نبود
جملگی سیاه
جملگی کلاغ
این چند کلمه به نظر شما چقدر ارزش بلاغی و ادبی دارد؟ چه تشبیه و استعاره و طباق و حسن تعلیل و مراعات نظیری و چه ... در آن می‌بینید؟
اصلا خدا کند این توهین به خانم‌های چادری بهانه‌ای شود که این یک دانه‌ی مجله‌ی مثلا ادبی تعطیل گردد تا ما بگوییم چنین چیزی نداریم و چنین بنایی باید از اول خلق شود یکی از همکاران تدوین‌گرم به نام "ایمان شمس" در کمتر از 30 ثانیه در جواب آقای "اوجی" سروده اند که ز قطعه‌ی منصورخان نیم بند خیلی قوی‌تر به نظر می‌رسد.
در پایان این نگارش توجه شما را به آن شعر جلب می‌کنم.
از مجله بخارا دلم گرفت
آن مجله وزین
روز جشن
روز عید
یک نگارش قوی در میان نبود
جملگی سیاه
جملگی چرند
"به نقل از باشگاه خبرنگاران"
مفاهیم "سینه فاز" و "سینه فیلم" را بسی بیشتر از معانی اشان می توان بکار برد.ئر اصطلاح سینه فاز،کسی است که عاشق فیلم دیدن است و هر فیلمی را می بیند و سینه فیلم،کسی است که در دیدن فیلم،دست به انتخاب می زند.
سینه فاز،اما ان کسی است که تمام فکر و ذکرش سینماست.هر چیزی را به سینما ربط می دهد.نقل قولهایش سینمایی است.ارتزاقش از سینماست.حتی همسر گزینی اش سینمایی است.برای سینما زندگی می کند.در سینما،نفس می کشد.سینما را از او بگیرند،می میرد:چه از لحاظ روحی و چه مالی.کاری جز سینما بلد نیست.هر کاری می کند که در سینما باشد.گاهی فیلم می سازد.گاهی می نویسد.گاهی نقد می کند.جلسات فیلم دیدن ترتیب می دهد.پایش یرسد دستیاری می کند."تی" هم می کشد.در چشمانش یک آپارات نصب شده و هستی و دنیا برایش پرده ی سینماست.همیشه از طرحهای سینمایی که دارد می گویدو سالها آن طرحها را یدک می کشد ،بدون آن که بسازد یا خلق کند و فقط به انبوه طرحهای ساخته نشده اش روزبروز اضافه می شود.نوچه هم دارد.نوچه پرور است.خیلی مدرن و سینما گونه شیفتگان سینما را دور خود جمع می کند."تهوعی" است در کل!
سینه فیلم،برای خود می زید.می خواهد به سینما اضافه کند.نه اینکه سینما به او اضافه کند.برای سینما زندگی نمی کند.می داند که سینما جزئی از زندگی است ،نه اینکه زندگی جزئی از سینما باشد.نگاهش زیباست و این زیبایی را به سینما می دهد.آویزان سینما نیست.سینما را به خود آویزان می کند.سینما به او هویت نمی دهد.اوست که می خواهد به سینما معنا دهد.عقده ندارد.مسخره نیست برایش هر چیز غیر سینمایی.حرفی برای گفتن دارد که می خواهد با زبان فیلم بگوید.اگر نشد با نوشتن می گوید.اگر نشد حرف می زند.اگر نشد گوشه ای می ایستد و دنیا را با لذت نگاه می کند نه اینه همه چیز را مسخره ببیند و عقده هایش را بیرون بریزد.اصلن عقده ای ندارد.
دلمان برای سینه فازها می سوزد و سینه فیلم ها را دوست می داریم.
"حاشیه ها"
سلام بر ماه مبارک رمضان
سلام ،
سلام به پروردگار همدلی و مهربانی .
سلام به میزبان لبخند ، به آفریدگار دلهای عاشق .
سلام ، ما ، به میهمانیت آمده ایم .
آمده ایم ، آمده ایم تا تازه شویم در چشمه ی زلال تازگیت .
آمده ایم تا بگردیم به دور خانه ای که صاحبش منشا زیبایی و طراوت و مهربانیست .
ما به تو وابسته ایم .
ما ، به تو ، دل بسته ایم .
... ای عاشق ، ای معشوق ، ای مهربان ، ای ...
با ما سخن بگو ،
با ما که تشنه ایم به قطره ای از دریای وجود تو ،
بخوان مارا ،
بخوان که نوای صدایت آشناست .
عاشقانه به تماشای مهربانیت نشسته ایم .
تو را در میان یا رب های خود جستجو میکنیم .
آغوشت را باز کن ، برای ما که سجاده ی نیاز را به سویت گشوده ایم ،
و دل به ربنای رمضانت ، سپرده ایم .
خدایــــــــــا ســـــــلام
هولوکاست این بار از زبان هالیوود؛
"قوری برنجی" یک فیلم غافل گیر کننده
یادداشت از مجتبی قره باغی
این فیلم جزو معدود آثار خلاف جریان در بین تولیدات چند سال اخیر ایالات متحده است.
"قوری برنجی" نام یکی از فیلمهای اکران شده در آمریکاست. این فیلم جزو معدود آثار خلاف جریان در بین تولیدات چند سال اخیر ایالات متحده است. "رومان ماسلر"، کارگردان این فیلم، که زیاد نام آشنا به نظر نمی رسید توانست اثری درخور و شایسته خلق کند.
تیتراژ فیلم با نقاشی و تصاویر گرافیکی ای آغاز می شود که بیننده را نسبت به موضوع فیلم هوشیار می کند. تصاویری که در آن از ستاره ی منتصب به داود نبی و کمتر از آن،صلیب عیسی مسیح "ع" استفاده شده است.
آلیس(Juno Temple) و جان (Micheal Angarano)، زوجی کم درآمد هستند که زندگی آنها با شغل جان تامین می شود.
این زوج مانند هر زوج دیگری آرزوهای دست نیافتنی در سر دارند. در صحنه های آغازین فیلم نیز این رویا با دیالوگ جان شروع می شود. "اگر یک میلون دلار داشتیم..."
به فیلم بر گردیم، "آلیس" و" جان" در مضیقه مالی قرار دارند.تا جایی که جان با کوپن غذایی که یکی از همکارانش در دستشویی جا گذاشته برای ناهار،غذا تهیه می کند. لوئیز (Alia Shawkat) و چاک (Bobby Monihan) تنها دوستان خانوادگی و صمیمی جان و آلیس هستند.
در یک سفر خارج از شهر، آلیس به یک فروشگاه نوستالوژی می رود ویک قوری زیبا را که با نقوشی خاص مزین شده می رباید و با تمام مخالفت های جان قوری را به خانه می برد.
قوری سحرآمیز اولین جادوی خود را نشان می دهد. زمانی که "آلیس" و "جان" در خواب هستند آلیس همسرش را کتک می زند.
این وسیله جادویی،خود را در اولین لطمه ای که" آلیس" به خود می زند معرفی می کند. آلیس سهوا صورتش را با لوازم آرایشی می سوزاند و همزمان با درد" آلیس" داخل قوری پر از اسکناس 100 دلاری می شود.
دست بر قضا، "جان" به خاطر بی عرضگی از کار اخراج می شود. زمانی که به خانه می رود با خانه ی آشفته و همسری زخمی مواجه می شود.
آلیس با سیلی ای که به صورت جان می زند، قضیه را برای او روشن می کند. اینجاست که زوج پی می برد برای رسیدن به آرزوی یک میلیون دلاری باید به خودشان و دیگران لطمه بزنند. البته "جان "به خاطر ترس از جادو و سحر سعی می کند قوری را به صاحب اصلیش باز گرداند که متوجه می شود پیرزن بعد از سرقت دق کرده و مرده است.
دو برادر یهودی افراطی،به سراغ "آلیس" و "جان" می روند و مدعی می شوند که مادربزرگشان زندگی خود را به خطر انداخته و قوری را در جریان هولوکاست از خطر نابودی نجات داده و آنها صاحبان قوری هستند. آنها خود را نمایندگان خداوند معرفی می کنند.
در این صحنه کارگردان،زیرکانه" هولوکاست" را زیر سوال می برد. قوری تخیلی ای که در واقعیت نمی تواند موجود باشد در جریان هولوکاست از خطرات حفظ شده. هولوکاستی که شاید خودش هم در تخیلات شکل گرفته است و وجود خارجی ندارد.
برادرها فقط پولهایی را که آنها با تحمل درد جراحات بدست آورده اند با خود می برند. زیرا قوری عواقب تلخی را برای صاحبانش به وجود خواهد آورد.
"جان" و" آلیس" با وجود اینکه پول زیادی بدست آورده اند اما حرص و طمع آلیس باعث می شود تا آنها تن به ذلت و خواری بدهند. قوری دیگر بابت جراحت جسمی به آنها پول پرداخت نمی کند. اکنون زمان آن فرا رسیده تا آنها شخصیت یکدیگر را خورد کنند و اسرار مگوی زندگیشان را فاش کنند.
زمان آن رسیده که به خاطر پول و ثروت دوستان خود را برنجانند و زندگی دیگران را از هم بپاشند.حتی به خانواده خود نیز رحم نکنند و تا پای آبروریزی خانواده آلیس هم پیش بروند. اما اینجا پایان کار نیست، آلیس تصمیم می گیرد در حین رانندگی فردی را که در حال عبور از چراغ قرمز است، زیر بگیرد که با عکس العمل به موقع جان مواجه می شود. او کوتاه نمی آید و سعی در جلب رضایت جان برای قتل خلافکاران خیابانی می کند.
اما اکنون هنگام آن است که فردی از شرق دور به کمک آلیس و جان (غرب وحشی) بشتابد و آنها را از شر سحر و جادو نجات دهد.
دکتر لی لینگ (Stephen Park) که اجدادش نیز از گذشته رد پای قوری را در جای جای دنیا می کردند تا آن را نابود کنند،(قوری ای که می تواند در صورت آسیب خود را بازسازی کند) آنها را متقاعد می سازد تا قوری را به او تحویل دهند.
خانواده پیتون که از دوستان قدیمی آلیس هستند قوری را می دزدند. برادران یهودی سراغ آنها می روند. تیر اندازی و خونریزی منجر به کشته شدن برادرها و آن خانواده می شود.سحر قوری به خود یهودی ها نیز رحم نمی کند و آنها را نیز به هلاکت می رساند.
دکتر" لی لینگ "قوری را با خود به اقیانوس برده و آن را به آب می اندازد، بلکه دوری آن از مردم باعث آسایش و راحتی دیگران باشد. کارگردان در انتها با تمام شوخی ها و حقایقی که آشکارا از صهیونیسم عنوان می کند؛ اذعان می دارد که تنها راه جلوگیری از خونریزی و نابودگریهای صهیونیسم دور نگه داشتن آنها از انسانهاست.
قوری برنجی در مجموع فیلم خوش ساختی است گرچه کارگردان گاهی ما را از فیلم خارج می کند تا همراه با موزیک ویدئو به صحنه های بعدی پرتاب شویم و ضمنا این هم پیش می آمد که به ندرت در بعضی پلان ها متوجه عدم تداوم در بازی ها می شویم./ی2
"به نقل از باشگاه خبرنگاران"
